Zachowania opozycyjno-buntownicze to utrwalony wzorzec reagowania i zachowania, który wpływa na funkcjonowanie dziecka i jego otoczenia. Charakteryzują się buntem wobec zasad oraz silnymi wybuchami złości i gniewu. Dziecko ma duże trudności z respektowaniem norm, co wiąże się z kwestionowaniem autorytetu osób dorosłych. Wyróżnia się również dużą drażliwością oraz częstymi kłótniami z rówieśnikami i dorosłymi. Dziecko funkcjonuje, jakby było w ciągłym stanie złości; może pojawić się także mściwość, czyli reagowanie na rzeczywiste lub wyimaginowane urazy poprzez zemstę. Charakterystyczne jest świadome prowokowanie innych osób. Negatywne wzorce zachowania objawiają się w środowisku domowym, jak i szkolnym, a ich konsekwencje dla rozwoju dziecka są bardzo szerokie.
Jednym z pierwszych zauważalnych objawów zachowań opozycyjno-buntowniczych są zachowania agresywne. Złość jest przeżywana intensywnie, często nieadekwatnie do sytuacji. Reakcje są bardzo gwałtowne i wywołane przez niespodziewane bodźce. Złość czy gniew szybko przechodzą we wściekłość, a reakcją na te emocje jest agresja słowna lub fizyczna. Intensywność tych emocji sprawia, że dziecko nie potrafi ich regulować, a agresja staje się najłatwiejszą drogą poradzenia sobie z nimi. To powoduje nie tylko zagrożenie dla dziecka i jego otoczenia, ale także inne trudności zwłaszcza w grupie rówieśniczej i środowisku szkolnym.